Sabah güneşinin turuncusu bulutları yakarken,
Hem kâfi hem de yetersiz bir veda geldi.
Kal demedim,
Kalmasın, istemem de;
Zincirlerimizi kırdık biz,
Artık özgürüz.
Ve denize geri yürüdük birlikte,
Özgür o da, biliyorum.
Dalgalar, onu başka kıyılara atana kadar.